Νεολαία της Δεξιάς...σκέψεις με αφορμή ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Βαρβιτσιώτη "Όπως τα έζησα 1961-1981"

Πάντα προσπαθούσα να καταλάβω γιατί η αριστερά μπορεί και στρατολογεί τη νεολαία στις τάξεις της. Δε μιλώ φυσικά για αριθμούς (εξάλλου η ΔΑΠ είναι πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια), μιλώ για δυναμική, για οργάνωση, για διάδοση ιδεών και προτύπων.

Δε θα μπω σε αναλύσεις απλά θα αναφέρω ένα περιστατικό που περιγράφει ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης στο βιβλίο του " Όπως τα έζησα 1961-1981"

Περιγράφω το κομμάτι από το βιβλίο με τίτλο " Στην ηγετική ομάδα της ΕΡΕΝ " που θα το βρείτε στις σελίδες 74 και 75 

Όταν το 1962 επί κυβερνήσεως ΕΡΕ ο ο πρωθυπουργός είδε ότι στον τομέα της νεολαίας η Ένωση Κέντρου και η ΕΔΑ οργανώνονται και εγκλωβίζουν τη νεολαία στις τάξεις τους, αποφασίζει να δημιουργήσει νεολαία με σκοπό να διαφωτίζει τους νέου και να τους προστατεύει από την αντίπαλη προπαγάνδα. 

Για το σκοπό αυτό δίνει την εντολή οργάνωσης νεολαίας της ΕΡΕ στους Γιάννη Βαρβιτσιώτη, Νίκο Φαρμάκη και Κωνσταντίνο Τρικούπη. Ο κύριος Βαρβιτσιώτης κατηγορεί τον Νίκο Φαρμάκη ότι ήθελε να αναπτύξει κοινή δράση με την "παρακρατική " όπως την αποκαλεί οργάνωση ΕΚΟΦ που λειτουργούσε δυναμικά στα πανεπιστήμια. Το γεγονός αυτό προκαλεί και την αντίδραση του Κωνσταντίνου Τρικούπη που θεωρεί ότι οι δυναμικές επεμβάσεις θα δημιουργήσουν πρόβλημα στην παράταξη παρά όφελος και με τα πολλά το σχέδιο για δημιουργία νεολαίας ναυαγεί.

Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η χώρα αν περνούσε η πρόταση του Φαρμάκη, πόσοι νέοι θα γλίτωναν σε εκείνη τη φάση από την πλύση εγκεφάλου της αριστεράς, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα νεανικά πρότυπα αν υπήρχε το αντίπαλο πατριωτικό δέος έστω και με την απλή αστική του μορφή. Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν αυτοί οι αριστεριστές εκείνης της εποχής δεν έπαιζαν μόνοι στο γήπεδο των πανεπιστημίων ...

Έχουν μεγάλη ευθύνη οι δεξιοί πολιτικοί εκείνης της εποχής και  οι επόμενοι που στο όνομα της μετριοπάθειας άφησαν τους νέους τους έρμαια της αριστερής  προπαγάνδας, δίνοντάς τους ταυτόχρονα λάθος πρότυπα. Αν φτάσω στο σήμερα ...θλίψη ...πρότυπο το κεντροδεξιού νέου είναι ο φλώρος με το γαλάζιο πουκάμισο που το βράδυ θα είναι μούρη στο κλάμπ ή στα μπουζούκια με ελάχιστη πατριωτική, ιστορική και πολιτική κατάρτηση και φοβισμένος από την φυσική τρομοκρατία της αριστεράς. 

Αν και είμαι νοσταλγός της παλιάς καλής δεξιάς που λάτρευε τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, προτιμώ σήμερα τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια και τις ιδεολογικές βιβλιοθήκες με πρότυπα από το 1940, τους βαλκανικούς, την ΕΟΚΑ και το 21 από τα φλώρια με τα γαλάζια πουκαμισάκια που ψάχνουν την ταυτότητα τους παντού εκτός από τις ρίζες τους !!!

(Κείμενο με μιαν ανάσα)